Zrozumienie perspektywy w sztuce

Punkt widzenia w perspektywie

Punkt widzenia to miejsce (punkt), z którego Ty, artysta, patrzysz na (oglądasz) scenę. Perspektywa liniowa jest wypracowywana zgodnie z tym punktem widzenia. Nie ma dobrego ani złego wyboru punktu widzenia, to po prostu pierwsza decyzja, którą podejmujesz, zaczynając planować kompozycję i ustalać perspektywę.

Normalny punkt widzenia to taki, z którego dorosły widzi świat, stojąc. Malując w realistycznym stylu, prawdopodobnie użyjesz tego punktu widzenia, ponieważ jesteśmy do niego przyzwyczajeni. Wygląda najbardziej realistycznie.

Niski punkt widzenia to taki, gdy patrzysz na scenę z dużo niższej pozycji niż stojąc. Na przykład, jeśli siedziałeś na krześle, kucałeś na piętach lub, jeszcze niżej, siedziałeś na trawie. Oczywiście, to także poziom, z którego małe dzieci widzą świat.

Wysoki punkt widokowy to taki, gdy patrzysz w dół na scenę. Możesz być na drabinie, na wzgórzu, na balkonie wysokiego budynku.

Zasady perspektywy nie zmieniają się pomiędzy normalnym, niskim lub wysokim punktem widzenia. Te same zasady obowiązują we wszystkich przypadkach. Zmienia się to, co widzisz w scenie. Zasady perspektywy pomagają nam interpretować i rozumieć to, co widzimy, i umożliwiają nam „zrobienie tego dobrze” w obrazie.

Zadanie z perspektywy nr 1: Używając ołówka lub długopisu w szkicowniku , wykonaj co najmniej dwa szkice miniaturowe dwóch różnych scen z perspektywy stojącej i niskiej. Zacznij od narysowania konturu kształtu płótna, powiedzmy prostokąta o wymiarach 2×1, a następnie narysuj główne linie i kształty sceny. Oznacz miniatury jako „punkt widzenia”, aby później pamiętać, dlaczego je zrobiłeś.

Linia horyzontu w perspektywie

Linia horyzontu to mylące pojęcie perspektywy, ponieważ gdy je słyszysz, natychmiast myślisz o „horyzoncie”, który widzimy w naturze. To jest horyzont, jak linia, gdzie ląd lub morze spotyka się z niebem w oddali. W obrazie linia horyzontu może być taka, jeśli malujesz krajobraz, ale najlepiej jest oddzielić te dwie rzeczy. Zamiast tego, gdy słyszysz „linia horyzontu”, chcesz myśleć „linia na wysokości oczu”.

Jeśli narysujesz wyimaginowaną linię na scenie na wysokości oczu, to jest linia horyzontu. Gdy zmieniasz pozycję, na przykład, wchodząc na wzgórze, linia horyzontu przesuwa się w górę wraz z tobą. Gdy spoglądasz w dół lub w górę, linia horyzontu się nie przesuwa, ponieważ poziom twojej głowy się nie zmienił.

Linia horyzontu to wyimaginowana linia używana do tworzenia dokładnej perspektywy w obrazie. Wszystko powyżej linii horyzontu opada w jej kierunku, a wszystko poniżej linii horyzontu opada w jej kierunku. W zależności od tego, co to jest i jak jest ustawione, może to być bardzo oczywiste lub bardzo nieznaczne. Coś, co rozciąga się nad linią horyzontu, będzie opadać zarówno w górę, jak i w dół. Linia horyzontu jest ważna, ponieważ perspektywa obrazu jest z niej zbudowana.

Zadanie z perspektywy nr 2: Poświęć trochę czasu na obserwację, jak obiekty są ustawione względem poziomu oczu, czy są pochylone w górę, czy w dół (lub równolegle do niego). Usiądź w miejscu, w którym jest dużo mocnych linii, na przykład w dużym pokoju z wieloma meblami i półkami. Użyj jednego palca jako linii horyzontu, a palca z drugiej ręki, aby ocenić kąty różnych obiektów względem linii horyzontu.

Znikające linie w perspektywie

Linie znikające to wyimaginowane linie używane do tworzenia dokładnej perspektywy w obrazie. Są rysowane na górnej i dolnej poziomej krawędzi obiektu, wzdłuż obiektu, a następnie rozciągane do linii horyzontu. Na przykład na budynku linia znikająca przebiegałaby wzdłuż górnej części dachu i dolnej części ściany (ścian). W przypadku okna, górna i dolna część ramy.

Jeśli obiekt znajduje się poniżej linii horyzontu, jego linie znikające biegną pod kątem do linii horyzontu. Jeśli obiekt znajduje się powyżej, opadają. Wszystkie linie znikające kończą się na linii horyzontu. A linie znikające z równoległych krawędzi na tym samym obiekcie spotykają się w punkcie na linii horyzontu.

To, czy obiekt ma linie zbiegu, zależy od tego, jak jest on ustawiony względem linii horyzontu. Krawędzie obiektów równoległe do linii horyzontu nie mają linii zbiegu. (Dlaczego? Ponieważ nie cofają się w dal i nigdy nie przecinają linii horyzontu.) Na przykład, jeśli patrzysz prosto na dom (więc widzisz tylko jedną stronę), przednia ściana budynku jest ustawiona równolegle do linii horyzontu (i tak samo jego krawędzie). Możesz łatwo sprawdzić, czy jest równoległa, trzymając palec wzdłuż dolnej części domu i drugi przy linii horyzontu (na wysokości oczu).

Nie stresuj się, jeśli wszystko wydaje się skomplikowane i mylące. Czytanie o perspektywie jest trudniejsze niż jej zobaczenie i zrobienie. „Linia horyzontu” i „linia znikająca” to cała terminologia, której potrzebujesz, aby wdrożyć perspektywę jednopunktową i dwupunktową . Już wiesz, czym jest perspektywa jednopunktowa; chociaż możesz nie wiedzieć, jak się to nazywa, rozpoznasz ją, gdy ją zobaczysz…

Wykorzystanie zegara do oceny kątów znikających linii

Istnieją różne metody oceny kątów linii znikających. Ta, która działa najlepiej w moim przypadku, polega na wizualizacji wskazówki godzinowej na zegarze.

Przykład: Wskazówka minutowa służy albo jako linia horyzontu (pozycja, w której znajduje się na godzinie 9 lub 3) albo jako pion (godzina 12). Następnie spójrz na linię zbiegu i pomyśl o niej jako o wskazówce godzinowej na zegarze. Przeczytaj „czas” i zapamiętaj to, zaznaczając go na swoim obrazie.

Tak więc na zdjęciu linia znikająca na poziomie stóp pojawia się około godziny 8. A linia znikająca nad głową postaci pojawia się około godziny 10. (Zdjęcie przedstawia The Art Bin.)

Jednopunktowa perspektywa

Patrzysz na perspektywę jednopunktową, gdy stoisz na stacji i patrzysz na tory kolejowe, które zwężają się, a następnie znikają w oddali. To samo dotyczy alei drzew lub długiej prostej drogi.

Na zdjęciu widać wyraźnie, jak asfaltowa droga zwęża się i zwęża, im dalej się oddala. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz, że pobocza drogi robią to samo. Podobnie jak słupy elektryczne po lewej stronie i białe linie namalowane na środku drogi.

Jeśli narysujesz linie znikające wzdłuż krawędzi drogi, spotykają się one na linii horyzontu, jak pokazano na czerwono na zdjęciu. To perspektywa jednopunktowa.

Rzeczy dalej są mniejsze

To, że rzeczy znajdujące się dalej od nas wydają się mniejsze, nie jest objawieniem, to coś, co widzimy każdego dnia. Zdjęcia tutaj ilustrują, co mamy na myśli: wzrost mężczyzny na schodach ruchomych się nie zmienia, nadal ma jakieś pięć stóp wzrostu, gdy dociera na szczyt schodów. Po prostu wydaje się niższy, ponieważ jest dalej od miejsca, w którym stałem, gdy robiłem zdjęcia. (To Waverley Steps w Edynburgu, dla zainteresowanych).

Dokładna względna skala obiektów jest częścią iluzji, którą tworzymy, stosując zasady perspektywy w kompozycji. Możemy stworzyć poczucie odległości, malując rzeczy w tle mniejsze niż te na pierwszym planie. Jednak jakoś zbyt łatwo o tym zapomnieć i wtedy zastanawiasz się, dlaczego obraz nie działa!

Jeśli tworzysz z wyobraźni (a nie z obserwacji) i nie jesteś pewien, jak duży ma być obiekt, oceń go na podstawie tego, co jeszcze znajduje się w tej części obrazu . Na przykład, jeśli masz drzewo i chcesz, aby obok niego stała osoba, drzewo prawdopodobnie będzie górować nad postacią (chyba że jest to młode drzewko, oczywiście). Jeśli osoba stoi obok samochodu, prawdopodobnie będzie wyższa, jeśli jest dorosła.