Rookwood Pottery jest znane z tego, że przez długi okres istnienia zatrudniało wiele artystek. Firma ma zaszczyt być pierwszą firmą produkcyjną w Stanach Zjednoczonych założoną przez kobietę.
Maria Longworth Nichols założyła Rookwood Pottery w Cincinnati w stanie Ohio w 1880 roku. Jak donosi Warman ‘s Antiques & Collectibles pod redakcją Noaha Fleishera, nazwa firmy miała być podyktowana tym, że w posiadłości jej ojca znajdowały się liczne gawrony, zwane też wronami, a na cześć Wedgwooda dodała „drewno”.
W 1883 roku, po wielu sukcesach i medalach za pracę firmy, a mianowicie na Wystawie Amerykańskiego Przemysłu Artystycznego w Filadelfii i na Exposition Universelle w Paryżu, Nichols przekazała swoje udziały w firmie Williamowi W. Taylorowi. Taylor pełnił funkcję kierownika firmy od 1883 roku. Pod jego dowództwem firma przeszła z raczkującej firmy ceramicznej do prężnie rozwijającego się podmiotu w kolejnych dekadach, ponieważ popyt na amerykańską ceramikę artystyczną nadal rósł pod koniec XX wieku.
Spis treści
Wczesna produkcja
Wczesna produkcja ceramiki Rookwood opierała się na wykwintnych elementach pochodzących z Japonii i innych wpływach zaczerpniętych z ceramiki europejskiej. Nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że założyciel firmy wyraźnie czuł sympatię do Wedgwood. W 1884 r., wraz z wprowadzeniem „standardowej glazury” firmy, Rookwood znalazł swoją niszę w świecie ceramiki.
Od tego momentu zespół utalentowanych dekoratorów i mistrzów szkliwa firmy naprawdę przekształcił amerykańską produkcję ceramiki, zgodnie ze stroną internetową Rookwood Pottery. Nowa glazura Iris firmy Rookwood, jedna z kilku wprowadzonych w połowie lat 90. XIX wieku pod nowatorskim kierownictwem Taylora, jest przypisywana zdobyciu przez Rookwood Grand Prix na wystawie paryskiej w 1900 roku. Firma nadal zbierała pochwały przez kolejne kilka lat, wystawiając swoje towary w licznych konkursach, jak odnotowano w Warman ’s .
Zmieniać czasy
Rookwood przyłączył się do ruchu Arts and Crafts na początku lat 1900. Słynna linia Iris firmy została wycofana w 1912 r., a wprowadzono inne uproszczone wzory i mniej skomplikowane szkliwa. Firma kontynuowała działalność z powodzeniem w latach 20., ale nigdy nie podniosła się po zmaganiach z Wielkim Kryzysem, a sklep zamknął się w 1941 r.
Grupa inwestorów pod przewodnictwem dealera samochodowego Waltera E. Schotta i jego żony Margaret kupiła firmę i wznowiła produkcję na początku lat 40. Rookwood wielokrotnie zmieniał właścicieli, zanim w 1960 r. przeniósł się do Starkville w stanie Missisipi. Drzwi tej legendarnej fabryki ceramiki zamknęły się na dobre w 1967 r.
Znaki
Jedną z zalet kolekcjonowania Rookwood jest to, że łatwo jest ustalić datę, badając znak wyryty na spodzie każdego przedmiotu. W 1886 roku firma zaczęła używać odwróconego logo RP. Wokół logo co roku dodawano płomień, aby zaznaczyć datę produkcji przedmiotu. W 1901 roku firma zaczęła używać cyfr rzymskich do datowania swojej ceramiki, co jeszcze bardziej wyjaśniło proces datowania.
Wiele wyrobów Rookwood ma również znak artysty lub szyfr na podstawie. Są one albo wyryte w ceramice, albo napisane pod szkliwem. Ich identyfikacja jest ważna przy wycenie wyrobów Rookwood, ponieważ wielu artystów Rookwood ma lojalnych fanów wśród kolekcjonerów tej ceramiki. Niektóre wyroby sprzedają się wykładniczo drożej niż te bez podpisu artysty.
Wartość
W 1887 roku artysta ceramik Kataro Shirayamadani zaczął dekorować ceramikę dla Rookwood. Jego prace stanowią jedne z najcenniejszych dzieł firmy. Dzieło ozdobione przez Shirayamadani zostało sprzedane w Cincinnati Art Galleries w 2004 roku za olbrzymią kwotę 350 750 dolarów.
Ponieważ dzieła Rookwood autorstwa znanych artystów mogą gwałtownie wzrosnąć na aukcjach, pamiętaj, że identyfikacja dekoratora jest kluczowym elementem wyceny tej ceramiki. Użycie wspomnianych szyfrów artysty lub znaków, umieszczonych na spodzie wielu dzieł, jest sposobem na wykonanie tego zadania.
Pastelowe dzieła Rookwooda są bardziej powszechne i mniej artystyczne niż dzieła Shirayamadani i innych popularnych artystów. Nadal są szeroko kolekcjonowane i mają umiarkowaną wartość, ale generalnie nie będą tak drogie jak starsze, ręcznie zdobione towary. Płytki fajansowe Rookwooda są również cenione przez kolekcjonerów, gdy znajdują się w doskonałym stanie. Mogą być również dość drogie w zależności od stylu.