Ilustracja: Homey Zen / Hilary Allison
Wszyscy znamy terakotę — to łatwo dostępna glina występująca w intensywnych odcieniach czerwieni i pomarańczu — ale jakie są jej bardziej charakterystyczne cechy, które sprawiły, że z biegiem czasu stała się ona tak popularna i szeroko stosowana?
Spis treści
Historia
Słowo terakota dosłownie pochodzi od włoskiego słowa oznaczającego „wypalona ziemia”, a jego użycie na całym świecie ma ważne miejsce w historii (i nadal jest szeroko stosowane).
Jednym z najwcześniejszych punktów odniesienia była sztuka prehistoryczna, a najstarsze wyroby ceramiczne z tamtego okresu znaleziono już 24 000 lat p.n.e. Co ciekawe, te wczesne okazy okazały się figurkami z terakoty z okresu paleolitu, a nie naczyniami kuchennymi, jak można by się spodziewać, co pokazuje, jak szeroko terakota była wykorzystywana w sztuce. Być może najbardziej znanym zastosowaniem terakoty w sztuce była chińska Armia Terakotowa, która jest wspaniałą kolekcją figurek z terakoty, składającą się z ponad 8000 żołnierzy i 520 koni. Znaleziono ją w mauzoleum Pierwszego Cesarza Chin, cesarza Qin Shi Huanga (246–208 p.n.e., ale odkrytą dopiero w 1974 r. przez lokalnych chińskich rolników). Terakota jest powszechnie preferowana w rzeźbie ze względu na jej grubą i plastyczną fakturę oraz łatwość formowania. Jest to o wiele łatwiejszy materiał do obróbki niż na przykład marmur czy brąz. Terakota jest również ściśle związana z architekturą, najczęściej stosowana w dachówkach i cegłach, ponieważ jest niezwykle trwała, ma piękny kolor i jest jedną z najtańszych glin w obróbce.
Jest to również materiał o obniżonym ryzyku pożaru w budynkach. Terakota jest również bardzo powszechnie używana do produkcji doniczek i bardzo dekoracyjnych talerzy obiadowych.
Nieruchomości
Terakota jest jednym z najbardziej charakterystycznych rodzajów gliny, jakie można znaleźć, ze względu na jej bogate, rdzawoczerwone/pomarańczowe zabarwienie. Powodem tego charakterystycznego koloru jest to, że zawartość żelaza w glinianym ciele terakoty reaguje z tlenem i nadaje jej odcień, który waha się od czerwieni, pomarańczy, żółci, a nawet różu.
Właściwości terakoty polegają na tym, że jest porowatą gliną, z którą można pracować, a także można ją stosować szkliwioną i nieszkliwioną, co zwiększa jej atrakcyjność. Aby była wodoodporna, potrzebna jest jedna warstwa szkliwa. Kiedy terakotę się szkliwi, często preferuje się jasne kolory, ponieważ doskonale sprawdzają się w niskiej temperaturze wypału terakoty (około 1100 C/2012 F do 1200 C/2192 F, aby stworzyć uderzający kontrast z jej pomarańczowym korpusem). Te niskie temperatury wypału oznaczają również niższe koszty energii. W niektórych przypadkach terakotę wypalano w temperaturze nawet 600 stopni Celsjusza. Wyroby majolikowe można tworzyć z terakoty poprzez wypalanie elementów terakoty na biskwit i malowanie ich nieprzezroczystą białą glazurą, a następnie ponowne wypalanie. Czasami na terakotę nie trzeba nakładać nic więcej niż przezroczystego szkliwa, aby wzmocnić jej naturalny kolor po wypaleniu i nadać jej wspaniały połysk.
Prymitywne kawałki terakoty pozostawiano do stwardnienia i wypiekania w gorącym słońcu, podczas gdy późniejsze kawałki (przed piecami) wypalano w popiołach otwartego ognia. Inną wspaniałą właściwością terakoty jest to, że wytrzymuje ona różne zmiany temperatury z mniejszym prawdopodobieństwem pękania, co czyni ją niezwykle funkcjonalną.
Gdzie to znaleźć
Jednym z głównych powodów, dla których terakota jest tak powszechna w historii w tak wielu gatunkach, jest to, że można ją znaleźć wszędzie i jest znana jako najczęściej występująca glina na każdym kontynencie. Terakota zwykle nie jest czystą gliną i występuje w mieszaninie z innymi minerałami pełnymi topnika i mnóstwa tlenku żelaza.
Znane dzieła
Wizyta w Chinach, aby zobaczyć Terakotową Armię dla każdego garncarza, to niepowtarzalne przeżycie. Znajduje się 23 mile od miasta Xian, jest największym grobowcem cesarskim w kraju, zajmuje ogromne 558 akrów i został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Victoria and Albert Museum w Londynie również ma kilka znakomitych przykładów, w tym popiersie Pierre’a Merarda. Następnie Vienna Natural History Museum jest domem dla najstarszego zachowanego dzieła w świecie ceramiki, datowanego na 26 000 p.n.e.; figurki zwanej Wenus z Dolni Vestonice, która została znaleziona w Czechach.
Jeśli chodzi o architekturę, Bel Edison Telephone Building w Birmingham jest fantastycznym przykładem wiktoriańskiej terakoty.