Antyczne i zabytkowe style naszyjników

Naszyjnik Bayadère

Nazwa bayadère  odnosi się do stylu plecionego naszyjnika składającego się ze sznurków lub pasm koralików, zwykle pereł nasiennych, skręconych razem. Perły mogą być dopasowane lub wielokolorowe. W tym stylu jest mniej pasm niż w torsade. Chociaż pochodzi z XVIII wieku, styl ten był szczególnie popularny około 1900 roku. W tym czasie główny naszyjnik przypominający linę był często uzupełniany wisiorkiem lub chwostem na końcu. Proste bayadère były również powszechnym prezentem dla druhen na modnych weselach Belle Époque na przełomie XX wieku.

Naszyjnik Bib

Naszyjnik bib to duży, efektowny element biżuterii o kształcie koła lub trójkąta. Składa się z siatki metalowej przypominającej pajęczynę, podstawy inkrustowanej kamieniami lub wielu pasm kamieni, które zwisają na regularnych lub nierównych długościach, tworząc efekt przypominający frędzle lub kaskadę.

Odmiany stylu bib zostały znalezione w greckiej i rzymskiej biżuterii z VII wieku. Ten niezwykle stary styl był okresowo przywracany do życia w historii, aby towarzyszyć wieczorowym sukniom z głębokim dekoltem. Współczesna terminologia klasyfikuje go jako rodzaj naszyjnika „statement”. Odmiany naszyjników bib obejmują naszyjnik z frędzlami lub naszyjnik wodospadowy.

Naszyjnik typu choker

Choker to krótki naszyjnik, który ściśle przylega do podstawy szyi i może zawierać zawieszkę przymocowaną na środku lub zwisającą tuż nad obojczykiem. Bardzo stary styl sięgający czasów starożytnej Samarii, choker może być wykonany w całości z koralików lub kamieni, zwykle o jednolitym rozmiarze.

Inne odmiany obejmują te z wstążką inkrustowaną klejnotami. Koronka była popularna w XVIII wieku, a czarny aksamit w XIX wieku. Alternatywnie, niektóre chokery mają kamienie osadzone w metalowej ramie, czy to z cienkiej, czy z biżuterii kostiumowej. Początkowo dość wąskie, opaski chokerów rozszerzały się pod koniec XIX i na początku XX wieku.

Kołnierzyk lub naszyjnik typu Collier

Dosłowne tłumaczenie słowa „collar” może odnosić się do wszystkiego, co jest noszone na szyi, niezależnie od tego, czy chodzi o ubrania, kwiaty, futro czy biżuterię. Naszyjnik z kołnierzem odnosi się do określonego rodzaju ozdoby całkowicie otaczającej szyję. Francuskie słowo „  collier”, oznaczające kołnierz, jest czasami używane również w odniesieniu do tego stylu.

Naszyjniki kołnierzykowe mogą być wykonane z dowolnej liczby materiałów, w tym koralików i elementów metalowych połączonych ze sobą w stylach biżuterii szlachetnej i kostiumowej. Rozmiary wahają się od półcalowych kawałków złota karatowego zdobionych kamieniami szlachetnymi do stylów z kryształkami o szerokości kilku cali.

• Naszyjnik z obrożą dla psa jest odmianą obroży i naszyjnika typu choker.
• Naszyjniki typu półkołnierz imitują wygląd kołnierzyka, nie powodując przy tym kosztów i ciężaru elementów całkowicie otaczających szyję.

Naszyjnik z obrożą dla psa

Naszyjnik z obrożą dla psa został przyjęty przez współczesny ruch „punkowy” i wiele z nich naprawdę przypomina skórzane obroże dla psów ozdobione kolcami. Obroże dla psów mogą również mieć mniej dosłowny, nowoczesny, ale kobiecy design. Antyczne przykłady tego typu chokerów są zazwyczaj jeszcze bardziej delikatne i eleganckie, ale są również zdolne do tworzenia odważnych oświadczeń.

Ten typ naszyjnika powstał w połowie XIX wieku. Podobno królowa Aleksandra Duńska (1844–1925) nosiła naszyjnik w kształcie obroży dla psa, aby ukryć bliznę na szyi.

Naszyjnik z girlandą

Naszyjnik girlandowy to często błędnie identyfikowany styl. Feston z definicji to girlanda z kwiatów, wstążek lub liści zawieszona w łuku jako element dekoracyjny lub włączona jako element architektoniczny. Tak więc naszyjnik girlandowy musi mieć girlandy lub draperie z łańcuszków, koralików lub metalowych opraw jako część projektu. Inne elementy, takie jak zwisające krople, mogą być włączone, ale bez girland naszyjnik nie kwalifikuje się jako girlanda.

Naszyjniki girlandowe stały się popularne w okresie georgiańskim (1714–1830), a ich popularność przetrwała do epoki wiktoriańskiej (1837–1901). Niektóre z bardziej wymyślnych, modnych czarnych naszyjników (nie przeznaczonych na  żałobę ) wykonanych w tym okresie zawierały girlandy z koralików z gagatu. Używano również czeskich granatów  i innych materiałów.

Naszyjniki girlandowe były popularne również w epoce edwardiańskiej (1901–1910). Charakteryzowały się one powrotem do delikatniejszych łańcuszków w projektach lub elementach odzwierciedlających styl girlandy ze wstążkami, kwiatami i kokardami.

Naszyjnik Lavalier

Naszyjnik typu lavalier składa się z łańcuszka lub małego naszyjnika z ogniw, który jest dość długi i zakończony pojedynczym dużym wisiorkiem lub chwostem, z którego często zwisają dodatkowe wisiorki lub chwosty.

Choć nazwany na cześć kochanki Ludwika XIV, styl ten jest zwykle kojarzony z biżuterią z przełomu XX wieku. Lekkość i delikatność naszyjnika typu lavalier idealnie uzupełniały piankowe, pastelowe trendy epoki edwardiańskiej. Pozostał popularny do lat 30., chociaż materiały i kolory stały się odważniejsze, przechodząc w erę Art Deco . Odmianą naszyjnika typu lavalier jest negliż . Termin ten jest używany, gdy wiszące wisiorki mają nierówną długość.

Naszyjnik z wisiorkiem

Wisiorek odnosi się do przedmiotu zawieszonego na czymś innym. Nazwa pochodzi od francuskiego słowa  pendre , które oznacza „zawiesić”. Tak więc, gdy ozdoba może swobodnie zwisać z naszyjnika, tworzy wisiorek.

Najwcześniejsze udokumentowane wisiorki były noszone jako talizmany, aby chronić noszącego lub przynosić szczęście. Większość starożytnych i współczesnych kultur ma własne wersje tego typu naszyjników. Symbole religijne, takie jak chrześcijański krzyż i żydowska Gwiazda Dawida, są również powszechnie spotykane w naszyjnikach z wisiorkami.

Naszyjnik z wisiorkiem może być wykonany z łańcuszka, sznurka, skóry lub wstążki, pod warunkiem, że zawiera element wiszący wykonany z dowolnego materiału, w tym metali, kamieni szlachetnych i szkła. Te naszyjniki mogą różnić się rozmiarem i długością od delikatnych i małych do dużych i ostentacyjnych.

Naszyjnik Rivière

Nazwa tego naszyjnika dosłownie oznacza „rzeka” z języka francuskiego i odnosi się do sposobu, w jaki wdzięcznie opływa szyję. Rivière to krótki (zwykle 14 do 16 cali) naszyjnik nawleczony po prostu na linię fasetowanych kamieni szlachetnych lub cyrkonii, często o różnej wielkości, i osadzony pojedynczo.

Gdy styl ten rozwijał się po raz pierwszy, pod koniec XVII lub na początku XVIII wieku, oprawy były zamknięte z tyłu. Późniejsze wersje miały otwarte oprawy, dzięki czemu efekt był ciągłym, błyszczącym strumieniem wokół szyi. Niektóre ozdobne przykłady mają dodatkowe klejnoty zwisające z głównego naszyjnika.

Naszyjnik Sautoir

Naszyjnik sautoir składa się z bardzo długiego łańcuszka lub naszyjnika z koralików. Często kończy się frędzlami zwisającymi z każdego końca lub czasami pojedynczym, odpinanym wisiorkiem (podobnym do naszyjnika lavalier, ale znacznie dłuższym i bardziej obszernym). Styl ten rozwinął się na przełomie XIX i XX wieku jako imitacja wojskowych warkoczy lub łańcuchów. Często jest owinięty wokół szyi i noszony jak szalik na jednym ramieniu lub na plecach.

Styl ten przeżył renesans na początku lat 1900. i cieszył się popularnością przez lata 20. XX wieku dzięki naszyjnikom „flapper”. Czasami noszono je zwisające z tyłu, aby podkreślić wieczorową suknię z głębokim dekoltem.  Dom mody Chanel  jest dobrze znany z nowoczesnych interpretacji tego stylu. Należą do nich długie sznury sztucznych pereł i naszyjniki „chicklet” z odkrytymi szklanymi kamieniami połączonymi ze sobą w sposób przypominający łańcuszek.

Naszyjnik Torsade

Dekadę po dekadzie jubilerzy i projektanci odtwarzają ten styl, wykorzystując wiele sznurów pereł lub koralików skręconych razem. Torsade  można wykonać z delikatnych elementów biżuterii, takich jak prawdziwe perły lub elementów biżuterii kostiumowej, takich jak szklane koraliki.

Termin „torsade”, oznaczający po francusku „skręt” lub „kabel”, jest starym stylem, a jego przykłady znaleziono w starożytnym Egipcie. Obecnie termin ten jest często kojarzony z grubymi, krótkimi, wielopasmowymi naszyjnikami popularnymi w latach 80., takimi jak te wykonane przez  Ciner  ze szklanych koralików. Torsade może również odnosić się do stylu bransoletki, składającego się również z wielu pasm koralików, pereł lub łańcuszków skręconych razem i zapiętych wokół nadgarstka.