Złoty dolar Sacagawea (awers zaprojektowany przez Glennę Goodacre ) został wydany po raz pierwszy w 2000 r. jako zamiennik źle przyjętej monety dolarowej Susan B. Anthony. Moneta Sacagawea przedstawia młodą kobietę z plemienia Shoshone z jej małym synem, Jean-Baptiste, przytroczonym do pleców. Głównym modelem Goodacre’a do projektu była Randy’L Teton , 22-letnia kobieta z plemienia Idaho Shoshone mieszkająca wówczas w Nowym Meksyku.
Skład metaliczny monety jest skomplikowany: rdzeń z czystej miedzi pokryty warstwami metalurgicznie połączonych zewnętrznych warstw mosiądzu manganowego (77% miedzi, 12% cynku, 7% manganu i 4% niklu). Waży 8,1 grama i ma średnicę 26,5 mm.
Ta moneta była rewolucyjna, ponieważ zastąpiła nieudanego dolara Susan B. Anthony, który został odrzucony przez amerykańską opinię publiczną. Mennica Stanów Zjednoczonych wiązała duże nadzieje z monetą, biorąc pod uwagę niedawny sukces w Kanadzie, kiedy to wprowadzono na rynek monetę jednodolarową o nazwie „The Loonie”. Jednak Kanada zaprzestała produkcji papierowych banknotów dolarowych, co zmusiło kanadyjską opinię publiczną do używania nowej monety jednodolarowej.
Jednak Amerykanie, mając wybór, nadal wolą papierowe banknoty jednodolarowe od jednodolarowych monet. Ponadto Kanada wprowadziła małą dwudolarową monetę, która jeszcze bardziej ułatwiła wydawanie reszty. Z tego powodu jednodolarowa moneta Sacagawea nigdy nie była szeroko rozpowszechniona w Stanach Zjednoczonych. Po dolarze Sacajawea pojawił się dolar indiański, a następnie dolar prezydencki. Miliony, jeśli nie miliardy, są przechowywane w magazynach, które nie są wykorzystywane do codziennego handlu.
Spis treści
Czy jej imię naprawdę brzmiało Sacagawea?
Nie wiemy, jakie imię Sacagawea otrzymała po urodzeniu od swojej indiańskiej matki Shoshone. Została porwana przez grasujących wojowników Hidatsa w wieku 10 lub 11 lat i otrzymała imię Sacagawea. Sprzedana w niewolę kilka lat później, została zakupiona przez Toussainta Charbonneau, francuskiego trapera, aby zostać jego „żoną”. Charbonneau miał co najmniej jedną inną młodą, zniewoloną „żonę”, którą zdobył w tym samym czasie, gdy kupił Sacagaweę.
W ciąży w wieku 14 lat i jako matka w wieku 15 lat
Gdy Lewis i Clark przygotowywali się do swojej historycznej wyprawy na zachodnie wybrzeże Ameryki Północnej, zatrudnili Charbonneau jako przewodnika pod warunkiem, że zabierze ze sobą swoją urodzoną w plemieniu Szoszonów „żonę”. Lewis i Clark spodziewali się, że będą musieli handlować z Indianami podczas podróży, zwłaszcza w kwestii koni, a Sacagawea mówiła kilkoma rodzimymi językami. Oczekiwano, że będzie głównie tłumaczką podczas wyprawy. W momencie rozpoczęcia wyprawy miała 15 lat i była w szóstym miesiącu ciąży.
Czy Sacagawea naprawdę niosła dziecko twarzą do przodu?
Sacagawea urodziła syna, Jean-Baptiste’a, w forcie w pobliżu wiosek Hidatsa-Mandan w Dakocie Północnej, gdzie ekspedycja spędziła zimę. Wkrótce wyruszyli ponownie, a Sacagawea niosła swojego małego syna na plecach, w stylu indiańskim.
Ludzie debatowali nad faktem, że Sacagawea nosi swoje dziecko twarzą do przodu na plecach, jak przedstawiono na Złotym Dolarze. Tradycyjna kobieta Shoshone nosiłaby swoje dziecko tyłem do kierunku jazdy. Mennica USA przyznała wcześniej, że to przedstawienie zostało wybrane ze względów artystycznych.
Jedyna kobieta na wyprawie
Sacagawea była jedyną kobietą wśród 33 stałych członków grupy, którzy ukończyli wyprawę. Jej obowiązki obejmowały pranie i naprawianie, poszukiwanie korzeni i jagód, a nawet leczenie. Jej wiedza na temat korzeni i roślin pozwoliła białym mężczyznom po raz pierwszy zjeść wiele rodzimych północnoamerykańskich produktów spożywczych na bazie korzeni. Sacagawea pokazała również białym mężczyznom, jak leczyć urazy i choroby za pomocą ziół i innych naturalnych środków. Ta umiejętność mogła pomóc misji odnieść tak wielki sukces.
Sacagawea broni wyprawy przed atakiem!
William Clark, w dziennikach, które prowadził podczas wyprawy, przypisywał obecności Sacagawei zapobiegnięcie wrogim działaniom napotkanych tubylców. Ponieważ Indianie nie mogli sobie nawet wyobrazić wyprawy wojennej z kobietą i dzieckiem, automatycznie zakładali, że wyprawa przybyła w pokoju. Jest niemal pewne, że jej obecność zapobiegła wielu atakom i prawdopodobnie uratowała kilka istnień.
Siostra Szefa
Spośród wielu narodów, które ekspedycja napotkała w trakcie swojej długiej podróży, pierwszym napotkanym narodem był naród Shoshone, z którego Sacagawea pochodziła z dzieciństwa! Jej brat był teraz przywódcą, a ważna rola Sacagawea w tej podróży została ponownie wzmocniona, gdy emocjonalne spotkanie z bratem utorowało drogę do korzystnego handlu i dobrych relacji z ludem Shoshone.
Sacagawea przychodzi na ratunek!
Kolejnym niezwykłym czynem Sacagawei było uratowanie map, dzienników i innych zapisów z pierwszego roku wyprawy. Nagły podmuch wywrócił łódź, w której przeprawiała się przez rzekę, ale Sacagawea zachowała przytomność umysłu i udało jej się bezpiecznie dowieźć torby zawierające te ważne zapisy. Według Clarka, gdyby nie postąpiła tak, jak postąpiła, strata byłaby ogromna.
Równy głos w ważnej decyzji
To znak wielkiego szacunku, jakim Lewis i Clark darzyli Sacagaweę, że otrzymała ona pełny, równy głos w decyzji, gdzie przezimować, gdy ekspedycja dotarła do Oregonu. W czasie i miejscu, gdy głosy kobiet były rzadko słyszane, a jeśli już, to za pośrednictwem ich mężów, Sacagawea miała pełny, równy głos w tej ważnej decyzji.
Sacagawea w końcu widzi Wielkie Wody
Podczas pobytu w Oregonie nadeszła wiadomość, że kilka mil dalej na brzeg wyrzuciło wieloryba. Miała zostać wysłana grupa, która miała przetworzyć tuszę na mięso i olej. Sacagawea błagała, aby mogła pójść z nią, aby w końcu spełnić rzadko realizowane marzenie jej ludu: zobaczyć Wielkie Wody (oceanu). Sacagawea spełniła swoje życzenie.
Gdy ekspedycja wróciła do domu, mąż Sacagawei otrzymał 500,33 dolarów i 320 akrów ziemi w zamian za swoje usługi. Sacagawea nie dostała nic. Około 6 lat później urodziła drugie dziecko, córkę, ale Sacagawea zmarła na gorączkę wkrótce potem w wieku 25 lat. William Clark poczuł tak wielki dług wdzięczności wobec tej niezwykłej kobiety, że po jej śmierci adoptował jej dzieci.
William Clark uważał, że Sacagawea odegrała tak ważną rolę w sukcesie ekspedycji Lewisa i Clarka, że później twierdził, iż nie było żadnej nagrody, która mogłaby odwdzięczyć się za jej usługi.
Edytowane przez: James Bucki