Zdjęcia Getty’ego
Ceramika z Delftu jest jednym z najbardziej unikalnych rodzajów ceramiki, jakie wyszły z Europy , a jej uderzający niebiesko-biały wzór stał się prawdziwie kultowy. Ceramika z Delftu z pewnością plasuje się w czołówce przedmiotów kolekcjonerskich, jeśli chodzi o ceramikę. Technikę tę można również nazwać ceramiką Delft Blue (Delfts Blauw po holendersku). Inspiracją były przykłady ceramiki malowanej na niebiesko , która została przywieziona z Chin do Holandii przez Holenderską Kompanię Wschodnioindyjską.
Spis treści
Skąd się wzięło?
Delft zawdzięcza swoją nazwę niewielkiemu miastu w Holandii, z którego pochodzi, około XVI wieku (miasto Delft jest również znane jako miejsce urodzenia słynnego holenderskiego artysty Johannesa Vermeera). Delft było rozwinięciem techniki szkliwienia majoliki , która została zdefiniowana jako „naczynie gliniane pokryte nieprzezroczystą glazurą cynową i zdobione przed wypaleniem”. Majolika była techniką szkliwienia, która stała się najbardziej popularna w Europie w XV wieku.
Różnica polega na tym, że wyroby z Delftu były malowane bardzo dekoracyjnymi scenami w wyraźnym błękicie i bieli. Treść scen była bardzo zróżnicowana, ale wielkim źródłem inspiracji było holenderskie życie zawodowe, a prace często przedstawiały słynne wiatraki, łodzie rybackie i sceny myśliwskie. Sceny z hiszpańskiej furii (lub splądrowania Antwerpii) z lat 1583–1589 podczas holenderskiej rewolty były również malowane na dziełach ceramicznych. Były to zazwyczaj talerze i wazony, ale ogromna ilość płytek była również wytwarzana i używana w domach, które zostały zbudowane w XVII i XVIII wieku, z których wiele można nadal zobaczyć, odwiedzając Delft dzisiaj.
Jak garncarze z Delft tworzyli swoje dzieła?
Delft powstaje, gdy garncarz pokrywa całość swojej pracy białą glazurą, zanim namaluje na niej skomplikowany wzór lub scenę. Następnie cały przedmiot pokrywany jest bezbarwnym szkliwem, aby utrwalić kolor i uzyskać bogaty połysk. Używana glina jest czasami nazywana porcelaną, ale jest wykonana z rodzaju białej gliny, która ma wysoką zawartość związków wapnia, kaolinu i kwarcu. Większość wyrobów z Delft była tworzona w dużych ilościach i odlewana z poślizgu , a nie ręcznie lub na kole.
Aby stworzyć sceny, które chcieli namalować na swoich glinianych naczyniach, garncarze często robili szablony, aby mieć pewność, że ich wzory są idealne. Starożytna technika tworzenia szablonu, która jest czasami nadal stosowana, polegała na szkicowaniu wzoru, a następnie nakłuwaniu papieru szpilkami. Papier był trzymany nad ceramicznym elementem i posypywany pyłem węglowym, pozostawiając zarys podstawowego szkicu na ceramice. Stamtąd garncarz może dokładnie zobaczyć, gdzie stworzyć wzór, a następnie ręcznie wykończy całą dekorację, używając czarnej farby zawierającej tlenek kobaltu, który w piecu zmienia się w słynny piękny, bogaty niebieski kolor. Po zakończeniu cała praca zostanie zanurzona w białej glazurze.
Naczynia fajansowe z Delftu zostały opracowane na podstawie oryginalnych naczyń z Delftu i oprócz koloru niebieskiego i białego wykorzystywały całą gamę kolorów (często wykorzystując barwy podstawowe: czerwony, żółty i niebieski).
Gdzie dziś można znaleźć wyroby z Delft?
Pomimo popularności, ceramika z Delft była bliska wymarcia około połowy XVIII wieku, kiedy masowa produkcja ceramiki zaczęła nabierać rozpędu. Na szczęście dla rzemiosła, Holender o nazwisku Joost Thooft kupił jedną z najważniejszych fabryk w Delft, De Koninklijke Porceleyne Fles (znaną powszechnie jako Royal Delft), która w tamtym czasie borykała się z problemami, i przywrócił jej popularność. Fabryka nadal działa i działa od ponad 360 lat; jest to również ostatnia z pozostałych fabryk wyrobów ceramicznych w tym rejonie. Często można znaleźć dzieła z Delft z inicjałami Joosta Thoofta na spodzie.
Innym popularnym producentem jest fabryka DeWit w Holandii, która nadal wytwarza niektóre z najpiękniejszych ręcznie malowanych wyrobów z Delft, tworzonych przez holenderskich rzemieślników, kontynuując w ten sposób bogatą tradycję.