Krzesło Windsor

Nazwa krzesła Windsor pochodzi od angielskiego miasta Windsor, gdzie powstało około 1710 roku. Ten typ krzesła to forma drewnianego siedziska, w którym oparcie i boki składają się z wielu cienkich, toczonych wrzecion, które są przymocowane do solidnego, rzeźbionego siedziska. Ma proste nogi, które rozchodzą się na zewnątrz, a jego oparcie jest lekko odchylone. 

Legenda głosi, że król Jerzy II, szukając schronienia przed burzą, przybył do chaty chłopa i otrzymał wielowrzecionowe krzesło, na którym mógł usiąść. Jego wygoda i prostota zrobiły na nim tak duże wrażenie, że poprosił swojego stolarza o jego skopiowanie. Z tego prostego spotkania narodziła się moda na Windsor, według Treasury of American Design and Antiques autorstwa Clarence’a P. Hornunga.

W latach 30. XVIII wieku krzesło przekroczyło ocean i zaczęło pojawiać się w amerykańskich koloniach Wielkiej Brytanii. Najpierw zostało wykonane, najprawdopodobniej, w Filadelfii, zanim jego popularność rozprzestrzeniła się na całą Nową Anglię i inne regiony.

Pomysłowość Jankesów

Jeśli krzesło Windsor powstało w Anglii, jego forma z pewnością została dopracowana w Ameryce. Kolonialni rzemieślnicy wyeliminowali centralną splatę w oparciu oryginalnego krzesła. Wyszczuplili również splaty i nogi, a także opracowali, w przypadku niektórych modeli, „ciągłe ramię” – to znaczy, że podłokietniki krzesła i tylna krawędź są wykonane z jednego, wygiętego kawałka drewna. Te zmiany jednocześnie wzmocniły krzesło, nadając mu jednocześnie lekki, zwiewny wygląd – „delikatną równowagę i harmonię”, jak mówi Hornung w swoim tekście.

Windsory występują w różnych stylach, w tym fotele, krzesła boczne , fotele bujane i – jak pamięta wielu uczniów w pewnym wieku – krzesła do pisania. Istnieją nawet sofy Windsor . Wrzecionowate oparcia występują również w różnych wysokościach i kształtach, a ta cecha zwykle identyfikuje krzesła Windsor: na przykład „z niskim oparciem”, „z oparciem grzebieniowym”, „z oparciem łukowym”.

Ale najbardziej znanym, który wydaje się być kwintesencją Windsor, jest sack-back lub hoop-back. Jest to zazwyczaj fotel z półokrągłym oparciem. To właśnie one często pojawiają się na portretach wybitnych postaci kolonialnych, a gdy zbliżała się rewolucja amerykańska, członków Drugiego Kongresu Kontynentalnego. W rzeczywistości stolarz Francis Trumble wykonał ich ponad sto dla Filadelfii w latach 70. XVIII wieku, gdzie opracowano Deklarację Niepodległości.

Inne cechy krzesła Windsor, na które warto zwrócić uwagę:

• Krzesła Windsor wykonywano z połączenia tańszych gatunków drewna: orzecha amerykańskiego – wyjątkowo elastycznego drewna – na trzony; sosny na siedzisko; klonu, jesionu lub dębu na pozostałe elementy.
• Aby zamaskować mieszankę drewna, pomalowano je: preferowano ciemnozielone, brązowe lub czarne kolory, ale stosowano także jaśniejsze odcienie – czerwony, żółty, a nawet biały.
• Lekko zapadnięte siedziska siodeł mają zazwyczaj kształt tarczy lub owalu.
• Nogi  tych krzeseł są często połączone noszami H. Mogą być proste lub bogato toczone; niektóre z końca XVIII i początku XIX wieku są nacinane tak, aby przypominały łodygi bambusa (z odpowiednio nacinanymi wrzecionami).
• Stopy mogą mieć kształt prostego stożka lub strzały.
• Ramiona zazwyczaj kończą się kształtem wiosła lub kostki.

Prestiż, popularność i ceny

Popularność krzesła Windsor wynikała częściowo z jego związku z Ojcami Założycielami – Thomas Jefferson, George Washington, John Adams i Benjamin Franklin – a częściowo z tego, że krzesła były łatwe w produkcji. Krzesło Windsor mogło być pierwszym stylem produkowanym masowo w Stanach Zjednoczonych. Począwszy od przełomu XIX wieku producenci mebli zaczęli wytwarzać oddzielne komponenty – wrzeciona, nogi itp. Ponieważ części były wymienne, można je było łatwo sprzedawać i wysyłać do montażu przez lokalnych rzemieślników w całym kraju.

Historycy meblarstwa uważają, że złoty wiek krzesła Windsor przypadł na lata 1725–1860. Później krzesło zaczęło wydawać się staromodne, a jego dominacja malała, podobnie jak jego jakość, ponieważ modele produkowane masowo zastąpiły modele wykonywane ręcznie lub składane.

Mimo to pozostał on podstawą mebli wiejskich i cieszył się regularnymi okresami odnowionego zainteresowania, szczególnie w latach 10. XX wieku, jako część ruchu Colonial Revival w meblarstwie, oraz w latach 80. XX wieku, wraz ze wzrostem prestiżu rodzimej sztuki i rzemiosła amerykańskiego. Obecnie uwierzytelnione krzesła Windsor z XVIII i początku XIX wieku mogą osiągać ceny czterocyfrowe; te w idealnym stanie, z oryginalną farbą, mogą łatwo osiągnąć pięciocyfrowe kwoty.

„W dobrym Windsorze lekkość, siła, wdzięk, trwałość i osobliwość są odnajdywane w nieodpartej mieszance” — zauważył amerykański historyk mebli Wallace Nutting w A Windsor Handbook . Windsor był w pewnym sensie pierwszym krzesłem w tym kraju. Podobnie jak same Stany Zjednoczone, był angielskim prototypem, który rozwinął się w swoim własnym, unikalnym kierunku.