Mennica Nowego Orleanu

New Orleans Mint było pierwszym zakładem United States Mint zlokalizowanym poza Filadelfią w Pensylwanii. Powstało z potrzeby posiadania złotych i srebrnych monet w celu ułatwienia handlu. Jego rozwój został zahamowany przez epidemie i nieuczciwych pracowników. Zostało zdobyte podczas wojny secesyjnej, zwrócone Departamentowi Skarbu i ostatecznie zamknięte z powodu nieefektywności operacji.

Historia Nowego Orleanu

Nowy Orlean w Luizjanie został zbudowany na ujściu rzeki Missisipi. Indianie z kultur Woodland i Missisipi byli pierwszymi mieszkańcami tego obszaru. Odkrywca DeSoto przejechał przez ten region w 1542 r. w LaSalle i 1682 r. Jednak na tym obszarze było bardzo niewielu stałych osadników. W 1718 r. gubernator Luizjany założył miasto Nouvelle-Orléans na kawałku ziemi w kształcie półksiężyca wysoko nad ujściem Missisipi.

W 1762 r. Francja podpisała traktat o odłączeniu Luizjany od Hiszpanii. Intensywny handel z Kubą i Meksykiem spowodował szybki wzrost miasta. W 1803 r. Luizjana powróciła pod panowanie francuskie. Później tego samego roku została sprzedana Stanom Zjednoczonym poprzez zakup Luizjany. Miasto nadal rosło i rozwijało się przez cały XIX wiek jako centrum handlu rolnego.

Planowanie nowej mennicy

Wraz z rozwojem gospodarki rolnej w Stanach Zjednoczonych w latach 1800. Nowy Orlean stał się centrum handlu i obrotu. Papierowe pieniądze i kredyt nie były przydatne w handlu zagranicznym. Handel zagraniczny wymagał złota i srebra . Dlatego Nowy Orlean od dawna był składem dla przybywających przesyłek złotych i srebrnych monet bitych w innych krajach.

Zaapelowany przez prezydenta Andrew Jacksona projekt ustawy o budowie filii mennicy w Charlotte w Karolinie Północnej, Dahlonega w Georgii i Nowym Orleanie w Luizjanie. Ustawa o mennicy została podpisana 3 marca 1835 r., przyznając Departamentowi Skarbu prawo do utworzenia trzech nowych filii mennicy. 9 maja 1835 r. miasto Nowy Orlean odstąpiło własność Departamentu Skarbu w celu budowy nowej mennicy. Podpisano kontrakt na kwotę 182 000 USD na wykonanie planów architekta mennicy w Filadelfii Williama Stricklanda, a wkrótce potem rozpoczęto budowę.

Wczesne operacje 1838

Pierwsze monety wybito w New Orleans Mint 8 marca 1838 r. Zapotrzebowanie na małe monety do wydawania reszty wymusiło wybicie dziesięciocentówek. Pierwsza seria produkcyjna wyprodukowała 367 434 nowoorleańskich dziesięciocentówek Liberty Seated . Do końca roku wyprodukowano 70 000 półdziesięciocentówek i 406 034 dziesięciocentówek. Większość tych monet wyprodukowano ze stopionych meksykańskich monet ośmiorealowych i innych srebrnych monet zagranicznych.

W 1839 r. wydano dodatkowe 118 000 USD na żelazne ogrodzenie w celu poprawy bezpieczeństwa obiektu, dodatkowe maszyny do obróbki metalu, prasy do monet, piece i inne urządzenia. 17 sierpnia 1839 r. Departament Skarbu zawiesił działalność menniczą z powodu nieprawidłowości w księgach i nieefektywności w operacjach produkcji monet. Później tego samego roku cholera przetoczyła się przez miasto, zabijając kilku pracowników mennicy. W październiku Departament Skarbu odwołał ze swoich stanowisk nadzorcę i skarbnika mennicy. Znaleziono zastępców dla nadzorcy, skarbnika, mennika, rafinera i innych pracowników mennicy utraconych podczas epidemii cholery.

Produkcja wzrasta w latach 40. i 50. XIX wieku

W 1840 r. Nowy Orlean był czwartym co do wielkości miastem w Stanach Zjednoczonych i najbardziej ruchliwym portem w całej Ameryce, obsługującym ponad połowę handlu dla Stanów Zjednoczonych. Niestety, w Nowym Orleanie nie wybito wystarczającej liczby monet, aby odczuć zauważalny spadek handlu. W 1845 r. konieczne były zmiany konstrukcyjne budynku mennicy z powodu problemów z przesuwaniem i osiadaniem budynku.

Prasy śrubowe zastąpiono prasami parowymi. W tym czasie złote monety i srebrne sztabki napędzały gospodarkę handlową. W 1840 r. Nowy Orlean wybił swoje pierwsze złote i duże srebrne monety. W 1846 r. po raz pierwszy wybito 59 000 srebrnych dolarów Liberty Seated . W 1851 r. Mennica Nowego Orleanu miała rekordowy rok, w którym wybito łącznie 10 122 000 dolarów.

Wojna domowa

26 stycznia 1861 roku Luizjana odłączyła się od Unii. Wojska stanowe Luizjany przejęły mennicę i utrzymywały ją do 31 marca, kiedy kontrolę nad nią przejęły Skonfederowane Stany Ameryki. W ciągu następnych dwóch miesięcy wybito 1 356 136 dolarów w półdolarówkach i dziesięciodolarowych złotych monetach orzeł, używając stempli pozostałych po Mennicy Stanów Zjednoczonych. Artyści mennicy wykorzystali awers półdolarówki Liberty Seated z 1861 roku i stworzyli nowy rewers Skonfederowanych Stanów Ameryki, aby wybić kilka monet wzorcowych.

Według zapisów, wybito tylko cztery oryginalne półdolarówki Konfederacji. Jedną z monet dostarczono prezydentowi Konfederacji Jeffersonowi Davisowi w celu uzyskania jego akceptacji. Trzy inne wręczono różnym dygnitarzom Konfederacji. W 1879 r. JW Scott and Company of New York nabyło 500 półdolarówek z 1861 r. i ponownie wybiło je z rewersem półdolarówki Konfederacji. Są one znane jako ponowne wybicie i można je rozpoznać po spłaszczonym awersie.

27 stycznia 1862 r. Kongres Konfederatów uchwalił ustawę o utworzeniu urzędu probierczego w mennicy. Jednak nie trwało to długo. 1 maja 1862 r. siły Unii repatriowały Nowy Orlean, a Sekretarz Skarbu Salmon P. Chase nakazał Superintendentowi MF Alonso przejęcie mennicy i całej jej zawartości.

Okres rekonstrukcji

Pod koniec 1862 r. Mennica Nowego Orleanu była zasadniczo niezamieszkanym budynkiem. Podczas inspekcji i przeglądu w 1865 r. zniszczono 32 pary stempli pozostałych po wcześniejszych operacjach. W budynku nadal znajdowały się trzy frezarki i pięć pras do bicia monet, które były w stanie wybić najmniejsze monety, trzycentówki, przez największe monety, srebrne dolary i złote dwudziestodolarówki dwuołowe.

Do 1867 r. naprawy nadal się kumulowały. Wielu piratów z północy najechało Nowy Orlean w okresie odbudowy i zamieszkało w budynku mennicy. W 1874 r. wojska federalne najechały Nowy Orlean, aby stłumić bunt lokalnych mieszkańców przeciwko piratom.

W 1878 r. Departament Skarbu, stając w obliczu rosnącego popytu na monety, zbadał możliwość ponownego otwarcia Mennicy Nowego Orleanu. W lipcu 1878 r. wybuchła żółta febra, która ostatecznie pochłonęła 4500 ofiar w Nowym Orleanie. Ta epidemia opóźniła ponowne otwarcie placówki Mennicy Nowego Orleanu.

Zwroty monet: 1879 do 1904

W lutym 1879 r. wznowiono operacje bicia monet w New Orleans Mint. Pierwsze monety od 1861 r. zaczęły zjeżdżać z pras do bicia monet. Ostatecznie wyprodukowano 2 887 000 srebrnych dolarów Morgana , 1500 złotych monet dziesięciodolarowych i 2325 złotych monet dwudziestodolarowych.

W miarę zbliżania się XX wieku transport kolejowy stawał się coraz bardziej wydajnym środkiem transportu. Liczba monet srebrnych i złotych wzrosła, ponieważ dostawy złota i srebra z Zachodniego Wybrzeża przybywały częściej. W 1902 r. Departament Skarbu rozpoczął dyskusję na temat przyszłości Mennicy Nowego Orleanu. Popyt na monety złote zaczął spadać i był w dużej mierze obsługiwany przez mennice w Filadelfii i San Francisco. W 1904 r. rozpoczęły się zwolnienia, a do 1909 r. Mennica Nowego Orleanu została trwale zamknięta.

Mennica Nowego Orleanu dzisiaj

W późniejszych latach budynek był wykorzystywany przez różne instytucje rządowe. Obejmowało to usługi probiercze w celu określenia czystości złota i srebra. Obecnie mennica jest własnością Louisiana State Museum i organizuje różne wystawy dla zwiedzających.

Monety wybijane w Nowym Orleanie

W sumie w Mennicy Nowego Orleanu wybito 12 różnych rodzajów monet:

• Trzycentówki 1851
• Półgroszówki 1838-1860
• Dziesięciocentówki 1838-1860
• Ćwierćdolarówki 1840-1860
• Półdolarówki 1838-1909
• Dolary srebrne 1846-1904
• Dolary docelowe 1849-1855
• 2,50 złote ćwierć orły 1840-1857
• Trzy dolarowe złote monety 1854
• Pięć dolarów, złote półorły 1840-1909
• Dziesięć dolarów złotych orłów 1841-1906
• Dwudziestodolarowe złote podwójne orły 1850-1879

Ciekawostki i ciekawostki

• Pierwsze trzy filie mennic założone przez Stany Zjednoczone w Nowym Orleanie, Charlotte i Dahlonega zostały przejęte i wcielone do Skonfederowanych Stanów Ameryki.
• Carpetbaggers byli wędrownymi ludźmi z północy, którzy przybyli do stanów południowych w okresie odbudowy po wojnie secesyjnej. Znani byli z tanich bagaży wykonanych z materiału przypominającego dywan.
• Najrzadszą monetą kiedykolwiek wybitą w Nowym Orleanie była półdolarówka z 1853-O bez motta nad orłem na rewersie i bez strzałek obok daty na awersie. Wiadomo, że istnieją tylko cztery monety.
• Najpopularniejszą monetą bitą w Nowym Orleanie był dolar Morgana z 1901 roku. Wybito go 13 200 000 razy.