Jednym z wielu sposobów, w jaki ciesielstwo różni się od obróbki drewna, jest to, że istnieje kilka metod łączenia, które nie wymagają żadnych mechanicznych elementów złącznych, aby zabezpieczyć kawałki drewna razem. Ciesielstwo, kładące nacisk na szybką, wydajną konstrukcję, praktycznie zawsze używa gwoździ, śrub, pinezek lub wsporników do tworzenia połączeń. Z drugiej strony, obróbka drewna podkreśla elegancki wygląd i stara się ukryć metody łączenia. To prawda, że zdarzają się chwile, gdy projekt mebli lub szafek może wymagać kilku gwoździ wykończeniowych lub wkrętów do drewna (które mogą się rozłączać ), ale istnieje wiele metod łączenia drewna, które nie wymagają takich elementów złącznych. W przypadku projektu obróbki drewna najwyższej jakości metody łączenia są często całkowicie niewidoczne.
Poniżej znajduje się lista różnych metod łączenia , które, jeśli zostaną wykonane prawidłowo, pozwolą na solidne połączenie dwóch desek bez użycia jakichkolwiek metalowych elementów złącznych — wystarczy odrobina wiedzy, kilka narzędzi i zazwyczaj odrobina kleju, aby zabezpieczyć połączenie.
-
Spis treści
Połączenie czopowo-czopowe
(c) Chris Baylor Przykłady połączeń czopowo-wpuszczanych można znaleźć w projektach stolarskich, które mają setki lat. Jest to jedna z najstarszych technik stolarskich i jedna z najtrwalszych. Założenie połączenia czopowo-wpuszczanego jest proste: kwadratowy lub prostokątny otwór w jednej desce, znany jako otwór wpustowy , jest wycinany tak, aby pomieścić kołek w innej desce, zwanej czopem . Jest powszechnie stosowany w zastosowaniach takich jak mocowanie listew stołowych lub krzeseł do nóg. Gdy czop zostanie włożony do otworu wpustowego i odpowiednio zabezpieczony, dwie deski mogą stać się niemal tak wytrzymałe jak jeden kawałek.
Połączenia czopowo-wpuszczane można wykonywać ręcznie, używając dłut, ale większość współczesnych stolarzy używa piły taśmowej lub przyrządu do czopowania na piłce stołowej, aby bezpiecznie uformować czop. Czop jest zazwyczaj wycinany za pomocą specjalnego dłutownika — wiertła umieszczonego wewnątrz czworobocznego dłuta.
-
Przez Jaskółczy Ogon
(c) Chris Baylor Nie ma chyba bardziej atrakcyjnego ani klasycznego połączenia drewna niż połączenie na jaskółczy ogon. Po prawidłowym przycięciu i złożeniu połączenie na jaskółczy ogon jest bardzo mocną i niewątpliwie piękną metodą łączenia końców dwóch desek. Ta metoda jest powszechnie stosowana do budowy szuflad lub skrzyń, w których połączenia narożne stają się częścią charakteru mebla.
W każdym rodzaju połączenia na jaskółczy ogon szereg kątowych kołków i ogonów zazębia się, tworząc bardzo ciasno dopasowane połączenia. W wersji na jaskółczy ogon wzór kołków i ogonów jest widoczny z obu stron połączenia. Dzięki temu połączenie jest łatwiejsze do cięcia, a także bardzo atrakcyjne, zwłaszcza gdy elementy są wykonane z drewna o kontrastowych odcieniach.
Klasyczną (i bardzo trudną) metodą cięcia połączeń na jaskółczy ogon jest użycie ręcznej piły do połączeń na jaskółczy ogon, jednak współcześni stolarze zazwyczaj wykonują cięcia za pomocą przyrządu do połączeń na jaskółczy ogon i frezarki
-
Półślepy jaskółczy ogon
(c) Chris Baylor Podobnie jak połączenie na jaskółczy ogon, połączenie na jaskółczy ogon jest odmianą, w której tylko jedna strona połączenia pokazuje jaskółczy ogon. Patrząc na połączenie z przeciwnej strony, deska wydaje się po prostu kończyć bez żadnego widocznego połączenia, stąd nazwa „pół-ślepe”. Połączenie na jaskółczy ogon jest nieco trudniejsze do wykonania, ale ma bardzo specyficzne zastosowania, takie jak łączenie boków szuflady z frontem, gdzie nie chcesz, aby połączenia były widoczne. Każdy standardowy przyrząd do połączeń na jaskółczy ogon można dostosować, aby wykonać pół-ślepe połączenia na jaskółczy ogon.
-
Przesuwny jaskółczy ogon
(c)Chris Baylor Przesuwne połączenie na jaskółczy ogon jest prostsze niż połączenie na jaskółczy ogon przelotowe lub półślepe, ponieważ wykorzystuje tylko jeden długi kołek, który wsuwa się w pasującą szczelinę ogonową, aby połączyć dwie deski. To połączenie ma wystarczającą wytrzymałość w jednym kierunku, ale bardzo ograniczoną wytrzymałość w drugim kierunku, ponieważ połączenie można łatwo rozdzielić, jeśli nie zostanie użyty klej ani inne metody zabezpieczenia połączenia. Pomimo ograniczenia istnieją pewne bardzo specyficzne przypadki, w których przesuwne połączenie na jaskółczy ogon jest doskonałym wyborem. Na przykład mogą istnieć przypadki, w których chcesz konstrukcję , którą można łatwo zdemontować, na przykład w przypadku regału na książki, w którym chcesz, aby półki można było usunąć.
Podobnie jak w przypadku innych połączeń na jaskółczy ogon, połączenie przesuwne na jaskółczy ogon można wykonać za pomocą szablonu do połączeń na jaskółczy ogon i frezu, ale można to również zrobić za pomocą frezu i samego frezu do połączeń na jaskółczy ogon.
Przejdź do 5 z 7 poniżej -
Złącza skrzynkowe
(c) Chris Baylor Jeśli szukasz prostszej alternatywy dla połączenia na jaskółczy ogon — takiego, które można wykonać bardzo prosto i łatwo w powtarzalny sposób — rozważ połączenie skrzynkowe. Połączenie skrzynkowe jest podobne do połączenia na jaskółczy ogon, ale takie, w którym boki kołków i ogonów są przycięte idealnie pod kątem prostym. Zazwyczaj jest wzmacniane klejem nałożonym na krawędzie kołków. Ta odmiana połączenia na wczepy ma wiele zastosowań i można ją wykonać bardzo szybko, używając przyrządu do połączeń skrzynkowych z piłą stołową.
-
Kołkowanie
(c) Chris Baylor Kołkowanie to kolejna staromodna metoda łączenia, w której dwa lub więcej okrągłych patyczków drewnianych, znanych jako kołki, wkłada się do odpowiednich otworów w dwóch sąsiadujących deskach, aby je ze sobą połączyć. Jest to zasadniczo połączenie czołowe z ukrytymi kołkami, które wzmacniają połączenie. Klej zapobiega rozdzielaniu się kołków i desek, podczas gdy kołki zapewniają wytrzymałość boczną. Wykonanie połączenia kołkowego wymaga niewiele więcej niż wiertarki i zestawu bitów, ale kołki mogą być nieco trudne do wyrównania, więc większość stolarzy używa szablonu do kołków, aby wykonać to połączenie.
-
Łączenie ciastek (płyt)
©Ryan C Kunkle Połączenia typu „biszkopt” nie są tak wytrzymałe konstrukcyjnie jak wiele rodzajów połączeń na tej liście, ale są idealne do niektórych zastosowań. Na przykład, połączenia typu „biszkopt” świetnie nadają się do łączenia ram czołowych z korpusami szafek lub do sklejania poszczególnych desek w celu utworzenia blatów stołów. W tej metodzie narzędzie do łączenia typu „biszkopt” jest używane do wycinania szczelin w odpowiednich deskach, a następnie w każdą szczelinę wkleja się biszkopt w kształcie piłki nożnej, a elementy są dociskane do siebie i zaciskane, aż klej wyschnie. Gdy biszkopt rozszerzy się pod wpływem wilgoci z kleju, a następnie wyschnie, połączenie jest bezpieczne.
Do wykonywania połączeń typu „biszkopt” wymagane jest użycie specjalistycznego łącznika płyt typu „biszkopt” , jednak narzędzie to nie jest drogie, a po opanowaniu techniki łączenie płyt typu „biszkopt” staje się ulubioną metodą wielu stolarzy.