Doodling bestaat al sinds holbewoners patronen in het zand maakten met een stok. Mensen hebben altijd al markeringen gemaakt, en markeringen om zichzelf zijn waar het in wezen om draait. Maar doodling heeft nu eigenlijk een merknaam — ‘Zentangle’. Dit creatieve medium heeft behoorlijk wat discussie op internet gegenereerd, dus laten we eens kijken naar een aantal van de meest besproken aspecten.
Inhoudsopgave
‘Doodling’ en ‘Zentangling’ – wat is het verschil?
De klassieke definitie van een doodle (zeker het soort dat mensen graag interpreteren) is een tekening die zonder volledige aandacht is gemaakt, terwijl de persoon anderszins bezig is. Vaak zal de onthechte en ontspannen gemoedstoestand die gepaard gaat met krabbelen, gedurende lange perioden worden volgehouden, waarbij krabbels vaak worden betrokken bij kunstwerken. Vrij gebruik van markeringen, met eenvoudige, herhalende patronen is gebruikelijk. Kunstenaars zullen de aandacht verleggen en zich concentreren op hun werk, waardoor ingewikkelde patronen ontstaan.
Zentangle ‘uitvinders’ benadrukken deze gerichte aandacht en maken er een punt van verschil van. In tegenstelling tot spontaan krabbelen, worden Zentangle krabbels uitgevoerd binnen vaste formaten en volgens een voorgeschreven methode. Het formulematige gebruik van compositie, methode en patroonbibliotheek resulteert in een vrij consistente look — er is een beschrijvende vergelijking gemaakt tussen authentiek Italiaans eten en een ketenrestaurantmerk. Ondertussen neemt kunstenaar en blogger Elizabeth Chan, die een Zentangle-programma recenseert , een minder prozaïsch standpunt in en geeft ze positief commentaar op de ontspanning en focus die deel uitmaken van de techniek. Ze schrijft:
“Ik kwam er later achter dat Zentangle en krabbelen niet hetzelfde zijn, omdat ik in het weekend het Zentangle-programma volgde… Het verschil is echter dat krabbelen wordt gedaan uit verveling (vooral in de marge van je lesaantekeningen) en gedachteloosheid (meestal zijn de krabbels niet wat je van plan bent te doen), terwijl Zentangle zich richt op het maken van patroonontwerpen en mindfulness (je tekent expres iets), zodat je aan niets anders denkt.”
Je zou kunnen stellen dat de doelbewuste en formulematige aanpak die Zentangle gebruikt superieur is, maar hoewel de eindresultaten er afgewerkter uitzien — vaak met een gepolijste ‘op art’-look — missen ze vaak de directheid en de kenmerkende kwaliteiten van echt krabbelen. Een authentieke krabbel heeft een aantal eigenschappen gemeen met surrealistisch ‘automatisch’ schrijven en tekenen, dat rationele controle probeerde los te laten en het onderbewustzijn te bevrijden. ‘Geesteloosheid’ is in feite het hele punt.
Waarom zijn ‘Zentangles’ handelsmerken?
Zentangle’s mix van krabbelen en New-Age Zen heeft een belangrijk derde ingrediënt: hedendaagse zakelijke tovenarij, beginnend met een gedeponeerde naam. Het is moeilijk om in de kunsten je brood te verdienen, dus tot op zekere hoogte is het begrijpelijk dat ze een verdedigbaar gebied rond hun ideeën wilden creëren. Op dit moment zijn alleen de merknaam en een paar slogans gedeponeerd als handelsmerk. De formulering op hun juridische pagina bestaat uit een lijst met instructies voor het gebruik van hun gedeponeerde termen, hun ‘taal’ en het promoten van het merk.
Een zorg over het gebruik van een handelsmerk is dat mensen die de hele tijd aan het krabbelen zijn, ontdekken dat ze, in plaats van zichzelf artistiek uit te drukken, nu deelnemen aan een trendy branding-oefening. Een blogger schrijft :
“Al een tijdje, een paar jaar, heb ik de gewoonte om te krabbelen en lijnenreeksen te vullen met patronen en gewoon “mee te gaan met de stroom”. Een paar maanden geleden realiseerde ik me dat wat ik deed eigenlijk een vorm van kunst was! Het heet Zentangle.”
In werkelijkheid is dit type abstract ontwerpen gewoon abstracte kunst of krabbelen, respectabele kunstgenres op zichzelf. Je zult ook genoeg voorbeelden van dit type patrooncreatie vinden in textielkunst en architectuur.
Heb ik een instructeurscertificering nodig?
Dat je een ‘ gecertificeerde’ Zentangle-instructeur kunt zijn , heeft geleid tot een aantal interessante discussies. Het korte antwoord is ‘Nee’, maar als je binnen de ‘Zentangle’-community wilt werken, zul je mee moeten spelen. Bekijk deze Ask Metafilter-discussie — ” Heb je echt een gecertificeerde instructeur nodig ?”
Is Zentangle kunsttherapie?
Er is geen twijfel dat tekenen van welke aard dan ook, en met name krabbelen, een meditatieve activiteit kan zijn die zeer therapeutisch kan zijn. Dit wordt benadrukt door Zentangle in hun literatuur. Het is echter belangrijk om te begrijpen dat Zentangle-certificering geen certificaat in kunsttherapie is. Certificering als kunsttherapeut vereist meestal een psychologie- of counselingdiploma en -ervaring, ervaring in de kunsten en een masterdiploma in kunsttherapie. Het is dus met name zorgwekkend om Zentangle (TM)-lessen te vinden die worden geadverteerd als ‘Zentangle – Kunsttherapie’.
Van bijzonder belang is de vergelijking tussen de ‘ogenschijnlijke eenvoud’ van Zentangle en yoga. Bedreven worden in yoga kost jaren van oefening, en certificering, wederom afhankelijk van de locatie en het bestuursorgaan, kan honderden uren van begeleide oefening kosten.
Hoewel formeel gekwalificeerde therapeuten de Zentangle-methode inderdaad in hun praktijk kunnen toepassen, maakt een driedaagse workshop om een ’Certified Zentangle Teacher (TM)’ of ‘CZT’ te worden iemand nog niet tot een gekwalificeerde therapeut.
Waarom doen mensen aan Zentangle?
Ondanks enkele vragen over het Zentangle-concept, zijn de handige ‘vooraf verpakte’ ideeën en materialen voor sommige mensen geschikt. Ze helpen om angst voor het maken van kunst te verminderen, van het kiezen van materialen tot het beginnen met eenvoudige sjablonen en een kant-en-klare bibliotheek met patronen om te kopiëren. Voor sommige mensen kan dit een geweldige opstap naar creativiteit zijn, vooral gezien hoe ontmoedigend veel van onze traditionele kunstonderwijsmethoden kunnen zijn. Het lijkt behoorlijk op knutselactiviteiten zoals foto-scrapbooking, waarbij ‘Creative Memories (TM)’ de basis legt voor het ontwerp, of quilten met een kant-en-klare kit. Wat dit proces echter dreigt te verliezen, is het eigen, intuïtieve gevoel van de kunstenaar voor ontwerp en expressieve markeringen. Zentangles hebben om een reden een zekere homogeniteit. Het lijdt geen twijfel dat het Zentangle-proces, met educatie over mindfulness gecombineerd met ontspannende markeringen, kalmerend en heilzaam is, en voor degenen die van georganiseerde systemen houden en deel uitmaken van een groep, biedt het ‘Avon Lady-model’ een comfortabele structuur.
Heb ik Zentangle-producten nodig om te kunnen tekenen?
Nee. Je kunt op elk papier en met elke pen tekenen — of zelfs ‘Zentangles’ maken. Voor de beste resultaten kies je voor zwaar, bloedbestendig papier en stiften met vezelpunten, zoals Sakura Micron of Artline Fine Liner. Een voordeel van het kiezen van Zentangle-producten is echter dat ze handig zijn, met vooraf voorbereide ‘tegels’ van papier en een selectie pennen die consistent zijn met die van demonstratoren, zodat je voorspelbare resultaten krijgt.
Waarom zo kritisch?
Kritiek op Zentangle komt neer op de ethische kwesties met branding en patentering. Hoewel ze geen patenttrollen zijn (een patenttrol gebruikt het patent als een legaal wapen om geld af te persen), is het proberen te brandmerken en te patenteren van krabbelen zeer twijfelachtig. Zentangle heeft geen product — het probeert iets wat mensen al doen om te zetten in een product. Het is alsof je de kunst van het breien neemt en zegt “mediteer met elke steek. Gebruik deze selectie patronen, en deze selectie steken, en een van deze garens,” en zegt dat dit een uniek idee is dat van hen is, en dat ze je voor de rechter slepen als je toevallig iets creëert met die combinatie en zonder hun licentiekosten te betalen.
“Maar Zentangle heeft mijn creativiteit geholpen!”
Veel mensen zijn dol op Zentangle. Een veelvoorkomend thema is ‘ik heb mijn creativiteit ontdekt’ in combinatie met ‘ik geef niet om dat patentgedoe’, wat redelijk is. Als jij als individu niet om patenten geeft, is dat prima. Wees je er alleen van bewust dat er naast de ‘voordelen’ ook wat ‘nadelen’ zijn voordat je ze steunt door geld uit te geven aan de materialen, boeken en programma’s. Wanneer andere kunstenaars die krabbelen als een abstracte kunstvorm gebruiken, geconfronteerd worden met een rechtszaak wegens patentinbreuk, kan dat gebrek aan zorg bijdragen aan onrechtvaardigheid. Kortom: het is mooi dat de Zentangle-methode mensen heeft geholpen creatief te zijn, maar het zou binnenkort de creativiteit van anderen kunnen belemmeren. Het is niet alleen moreel twijfelachtig, maar ook juridisch: je kunt geen auteursrecht op ideeën, methoden of systemen krijgen , en er is duidelijk niet voldoende verschil tussen Zentangles en andere krabbel- en abstracte kunst om een patent te rechtvaardigen. Interessant genoeg lijkt de Patentcommissie het ermee eens te zijn — het is al 8 keer afgewezen .